Relevant books, articles, theses on the topic 'Zaburzenia pracy serca.' Scholarly sources with full text pdf download. Related research topic ideas. Jak przygotować się do badania echo serca? Do badania echa serca, wykonywanego przezklatkowo nie trzeba się specjalnie przygotowywać. To rutynowe badanie, co do którego nie ma znaczenia ilość spożytych posiłków czy wypitej wody. Kiedy jednak badanie będzie wykonywane przezprzełykowo, pacjent powinien być nad czczo. U chorych z podejrzeniem lub wcześniejszym rozpoznaniem wady zastawkowej serca zaleca się wykonanie TTE w celu ustalenia rozpoznania oraz oceny nasilenia i przyczyny wady [1/C-EO]. Jeśli wynik tego badania jest niediagnostyczny, ocenę nasilenia i przyczyny wady umożliwia TEE (z obrazowaniem 3D, jeżeli jest dostępne) [1/C-EO]. Badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca oraz niewłaściwą przemianę cukrów i witaminy C. Lekarz stwierdził, że pacjent cierpi na niedobór A. żelaza. B. magnezu. C. wapnia. D Stymulator serca, czyli rozrusznik, jest urządzeniem pobudzającym pracę serca, przez co powoduje jego skurcze. Pełni także funkcje węzła zatokowo – przedsionkowego. Może być zakładany czasowo, np. wspomagając chorego podczas zawału serca lub na stałe. Konieczny jest wtedy, gdy występują przewlekłe, zagrażające życiu spowolnienia pracy serca. Ratownik. Bradykardia to stan, w którym akcja serca jest zbyt wolna, a częstość uderzeń spada poniżej 60 uderzeń na minutę. Bradykardia jest zaburzeniem funkcji węzła zatokowego, które nie zawsze daje objawy. Sprawdź, kiedy trzeba ją leczyć! . Chroniczne niewysypianie się jest szkodliwe dla całego organizmu, w tym układu krążenia. Naukowcy potwierdzają: ryzyko rozwoju chorób serca przy zaburzeniach snu wzrasta aż trzykrotnie. Kto jest najbardziej narażony? Zaburzenia snu to powszechny problem, który dotyka zarówno osoby młode, jak i seniorów. U osób starszych zaburzenia snu są związane ze zmianami fizjologicznymi lub chorobami przewlekłymi, a w przypadku młodszych ludzi najważniejszą przyczyną jest niezdrowy tryb życia. Niestety, nie zawsze możemy mieć wpływ na jakość snu. Ogrom obowiązków, ciągły stres i chęć sprostania wszystkim wymaganiom sprawia, że pozostaje nam niewiele czasu, by naprawdę się wyspać. Zasypiania nie ułatwia też korzystanie z urządzeń elektronicznych przez cały dzień, niezdrowa dieta i picie dużej ilości kawy. Na tak zwane problemy ze snem składają się różne aspekty, takie jak regularność, czas trwania snu, pora zasypiania, satysfakcja ze snu, czujność w czasie czuwania i wydajność człowieka nie funkcjonuje dobrze bez snu. Im dłużej trwają zaburzenia snu, tym więcej narządów przestaje działać na pełnych obrotach. Najnowsze badania wykazały, że problemy ze snem mogą być bardzo szkodliwe dla zdrowia ze snem zwiększają ryzyko chorób układu krążenia o 141 procent Badacze z University of South Florida udowodnili, że poszczególne aspekty składające się na tzw. problemy ze snem mogą być szkodliwe dla serca. Jeśli połączy się je wszystkie, ryzyko chorób układu krążenia wzrasta nawet o 141 procent. To dramatyczne dane, które mogą sugerować, że to właśnie zaburzenia snu są główną przyczyną problemów z sercem u wielu osób. Naukowcy przeprowadzili duże badanie przeglądowe, w którym analizowali dane dotyczące snu 6 820 dorosłych mieszkańców USA w średnim wieku 53 lat. Uczestnicy samodzielnie raportowali cechy swojego snu i historię chorób serca. Część z nich dodatkowo nosiła na nadgarstku urządzenie badawcze (aktygraf), które rejestrowało aktywność ich snu. Badacze skupili się na wielu aspektach zdrowia snu, a wszystkie czynniki powiązali następnie ze zdiagnozowanymi przez lekarza chorobami serca części się, że każdy dodatkowy czynnik składający się na problemy ze snem wiązał się z 54-procentowym wzrostem ryzyka chorób serca. Osoby, które skarżyły się na większość wymienionych elementów snu miały aż o 141 proc wyższe ryzyko rozwoju chorób układu krążenia. Nawet w pełni zdrowi dorośli mogą zachorowaćAutorzy badania podkreślają, że aby ocenić ryzyko rozwoju chorób serca, należy wziąć pod uwagę wszystkie czynniki dotyczące stanu zdrowia danej osoby.– Nasze odkrycia pokazują, jak ważna jest ocena tzw. współistniejących problemów zdrowotnych ze snem u danej osoby w celu wychwycenia ryzyka chorób serca. Jest to jednocześnie jedno z pierwszych badań dowodzących, że nawet zdrowi i dobrze funkcjonujący dorośli w średnim wieku mogą z dużym prawdopodobieństwem zapaść na choroby serca, jeśli ich sen nie jest prawidłowy – podkreśla główna autorka omawianej publikacji Soomi dodaje, że do prawidłowego przewidywania chorób serca ważne jest wykonywanie kompleksowych pomiarów za pomocą specjalistycznych narzędzi (w przypadku omawianej analizy był to aktygraf). Ponieważ zdrowie snu można modyfikować, naukowcy twierdzą, że ich odkrycia mogą przyczynić się do stworzenia strategii profilaktycznych, które będą obniżać ryzyka chorób serca. Źródło: PAP Na oddziałach kardiologicznych jest wielu pacjentów z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego o różnym podłożu. Jednakże często określenie przyczyny i postawienie szybkiej diagnozy jest dość trudne do zrobienia, bez wykorzystania badań inwazyjnych. Jednym z nich jest inwazyjne badanie koronarografii. Jak się do niego przygotować? Co może ono wykazać i czy jest to bolesny zabieg? Na te oraz inne pytania można znaleźć odpowiedzi w poniższym to jest koronarografia i po co się ją robi?Co to jest koronarografia i po co się ją robi?Czym są tętnice wieńcowe?Wskazania do wykonania zabiegu do zabiegu koronarografiiJak przygotować się do badania koronarografii?Na czym polega badanie koronarografii?Co robić po zakończeniu zabiegu koronarografii?Powikłania po wykonaniu badania jest rodzajem badania angiograficznego. Jest to specjalna technika obrazowa, która w głównej mierze pozwala określić wnętrze oraz stan serca i naczyń krwionośnych, czyli tętnic i żył, a także innych narządów. Natomiast sama koronarografia pozwala na ocenę, w którym miejscu doszło do zwężenia tętnicy wieńcowej przy podaniu kontrastu, czyli środka, który uwidacznia naczynia przez promieniowanie rentgenowskie. Dzięki oceny stanu prawej oraz lewej tętnicy wieńcowej, a także ich odgałęzień określa się czy następuje prawidłowy przepływ krwi w tętnicach oraz czy doszło do zwężenia naczynia. Dodatkowo można ocenić stopień zaawansowania miażdżycy, skuteczność dotychczasowego leczenia oraz sprawdzić kondycję lewej są tętnice wieńcowe?Tętnice wieńcowe są jednymi z elementów krążenia wieńcowego. Odpowiada ono za przepływ krwi bogatej w substancje odżywcze i tlen, do komórek mięśniowych serca oraz odebranie im krwi pełnej ubocznych produktów metabolizmu i dwutlenku węgla. Cała wymiana krwi w komórkach serca jest możliwa dzięki naczyniom wieńcowym, czyli tym, które oplatają serce i jedyną ch funkcją jest wymiana substancji dla komórek mięśnia sercowego, jak właśnie tętnice do wykonania zabiegu zaburzenia pracy serca czy układu krwionośnego nie raz mają różne podłoże. Zdarza się także, że za jakiekolwiek komplikacje w funkcjonowaniu organizmu odpowiada neurologia czy układ hormonalny, jednakże te zmiany bada się u odpowiednich specjalistów. Natomiast zabieg koronarografii zwykle zaleca kardiolog bądź kardiochirurg, gdy wystąpią problemy ze strony układu sercowo-naczyniowego. Do wskazań zalicza się:Nieprawidłowy wynik próby wysiłkowej lub obciążeniowej,Ocena funkcjonowania mięśnia sercowego,Wady zastawkowe,Świeży zawał serca,Nagłe zatrzymanie krążenia o niewyjaśnionej przyczynie,Dławica piersiowa o charakterze stabilnym,Kardiomiopatia przerostowa występująca z dławicą piersiową,Wykluczenie zmian w naczyniach wieńcowych,Bóle wieńcowe, często po zawale serca,Nawroty bólów wieńcowych po krótkim czasie remisji,Choroba wieńcowa o charakterze stabilnym,Zaburzenia rytmu serca, które pojawiają się podczas wystąpienia bólu wieńcowego co jest szczególnie groźne,Niewydolność serca o możliwej przyczynie niedokrwiennej,Rozwarstwienie aorty,Tętniak aorty zabieg stosuje się dla zdiagnozowania wad rozwojowych tętnic wieńcowych oraz przed wykonaniem u pacjenta rewaskularyzacji. Rewaskularyzacja jest zabiegiem, który polega na prawidłowym poszerzeniu, a przy tym udrożnieniu naczynia krwionośnego, które było istotnie zwężone, co wpływało negatywnie na pracę całego do zabiegu koronarografiiMimo, że sam zabieg jest bezpieczną metodą wykorzystywaną w diagnozie chorób serca i naczyń, to zdarzają się przypadki pacjentów, u których wykonanie tego jest bezwzględnie zabronione. W głównej mierze mowa tutaj o:Świeżym udarze mózgu,Zaburzeniach krzepnięcia krwi,Zapaleniu wsierdzia,Ciąży lub występowaniu takiej możliwości,Infekcjach objawiających się wysoką gorączką,Skazie krwotocznej,Nadciśnieniu na wysokim stopniu,Niewydolności nerek w stopniu zaawansowanym,Obrzękach płuc,Krwawieniu z przewodu pokarmowego,Anemii w ciężkim stadium,Zaburzeniach elektrolitowych,Ciężkiej chorobie pacjenta, która w krótkim czasie doprowadzi do zgonu,Zaburzeniach psychicznych pacjenta,Braku kontaktu z pacjentem,Braku zgody pacjenta na wykonywanie zabiegu,Uczuleniu na środki kontrastowe za pomocą, których przeprowadza się przygotować się do badania koronarografii?Koronarografię wykonuje się w szpitalu i mimo, że samo badanie trwa tylko 30 minut to należy wziąć pod uwagę, że jest możliwość pozostania w szpitalu na kolejną noc. Dzieje się tak z tego względu, iż pacjent po przeprowadzonym zabiegu musi być pod obserwacją personelu medycznego w przypadku, gdyby doszło do silnych powikłań tuż po badaniu. Dodatkowo lekarz zawsze woli mieć pewność, że wszystko dobrze z pacjentem, którego wypuszcza do domu. Dlatego warto jadąc na badanie zabrać ze sobą małą podręczną torbę z najpotrzebniejszymi rzeczami i środkami do higieny kwestią w przygotowaniu się do zabiegu są dwie rzeczy. Pierwszą jest bycie na czczo lub nie spożywanie pokarmów przynajmniej i to największe minimum – 6 godzin przed planowaną godziną wykonania badania. W przypadku zażywania leków na stałe zaleca się je przyjąć, jednakże, o ilości dawki oraz samej czynności decyduje lekarz prowadzący badanie. Drugą zaś kwestią jest odpowiednie nawodnienie organizmu. Zaleca się, aby pacjent przed koronarografią wypił co najmniej 1 litr wody mineralnej. Kładzie się na to nacisk, gdyż im bardziej nawodniony pacjent przed zabiegiem, tym szybciej po nim organizm pozbędzie się kontrastu z przed badaniem medycy założą wenflon oraz zdarza się, że należy wygolić miejsce nakłucia, co również robi się chwilę przed zabiegiem. Dodatkowo pacjent musi zdjąć biżuterię oraz wszystkie metalowe elementy, które posiada, jak np. protezy przed badaniem zostanie przeprowadzony krótki wywiad, w celu zapytania się o samopoczucie pacjenta. Ważnym jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli występuje bądź podejrzewa się alergię na lateks, środki cieniujące, jod czy antybiotyki. Lekarz może zadecydować, aby przed zabiegiem koronarografii wykonać dodatkowo EKG lub ECHO czym polega badanie koronarografii?Zabieg koronarografii zalicza się do inwazyjnych z tego względu, że dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek organizmu. Jest ono inwazyjne z racji tego, że należy naciąć skórę w odpowiednim miejscu, aby wprowadzić wąski cewnik, czyli plastikową rurkę bezpośrednio do dwa sposoby wykonania badania. Pierwszym cewnik wprowadza się w nogę – w pachwinę, dokładnie w tętnicę udową. Natomiast innym sposobem wprowadza się cewnik do naczynia w obrębie ramienia, a dokładnie w tętnicę promieniową, czyli w dolnej części przedramienia, tuż przy nadgarstku. Nie jest to czynność bolesna, gdyż stosuje się znieczulenie miejscowe dokładnie w tym obszarze, gdzie ma zostać wykonane nakłucie naczynia. Znieczulenie podaje się, aby pacjent ze względu na ból się nie poruszył, gdyż mogłoby dojść w takiej sytuacji do przerwania ciągłości początku kładzie się pacjenta na stole hemodynamicznym i zostają przyklejone elektrody kontrolujące stan serca w obrębie klatki piersiowej, a następnie podaje się znieczulenie. Zanim zostanie wprowadzony cewnik, ważnym elementem jest założenie koszulki naczyniowej, czyli tak zwanej „kaniulki”. Służy ona do tego, aby właśnie przez nią wprowadzić bezpiecznie cewnik do aorty, a następnie doprowadzić go do ujścia tętnic wieńcowych. W tym celu najpierw za pomocą igły angiograficznej nakłuwa się tętnicę, a następnie wkłada specjalny rodzaj drutu diagnostycznego, zwanego prowadnikiem. W momencie wprowadzenia drutu do tętnicy wyciąga się igłę angiograficzna, a po prowadniku wkłada się koszulkę naczyniową. Na tym etapie wprowadza się cewniki, a następnie za pomocą strzykawki kontrast, który często pacjenci odczuwają jako napływające i rozchodzące się po całym ciele ciepło, które trwa nie dłużej niż 30 sekund. Bez podania środka kontrastowego badanie nie miałoby sensu, gdyż dzięki niemu zostaje ukazany czysty obraz radiologiczny naczyń wieńcowych, który się nagrywa. Po obejrzeniu tętnic wieńcowych należy usunąć koszulkę naczyniową z naczynia. Ostatnim krokiem jest zabezpieczenie powstałej rany w miejscu wkłucia, do czego stosuje się bandaż z wałkiem badania trwa około 30 minut, a na wyniki czeka się zwykle kilka godzin, gdyż nagrany podczas badania film musi zostać oceniony i opisany przez lekarza. Zdarza się, że wynik koronarografii jest dostępny dopiero następnego robić po zakończeniu zabiegu koronarografii?W momencie, gdy zabieg dobiegnie końca, a pacjent zostanie przewieziony na salę obserwacyjną, ważnym jest, aby stosować się do zaleceń lekarza oraz pielęgniarek. Przede wszystkim przez około 3 godziny od zabiegu zaleca się leżenie na plecach nieruchomo, a po tym czasie wciąż polecane jest pozostanie w pozycji leżącej, jednakże z możliwością zmiany ułożenia ciała. W pozycji leżącej przez kilka godzin najistotniejszym jest, aby nie zginać kończyny, w której został przeprowadzony zabieg. Jest to ważne, gdyż takie procedury mają na celu zapobiec powstawaniu krwiaków w okolicy nacięcia. Około 5-7 godzin po zabiegu można już wstać z łóżka, lecz nie zaleca się wykonywać gwałtownych ruchów kończyną, która była poddana badaniu. Od razu po zakończeniu badania można jeść i pić. Spożywanie płynów, w tym głównie wody mineralnej po tym zabiegu jest wskazane, gdyż pomoże to w szybszym wypłukaniu środka kontrastowego z po wykonaniu badania jest badaniem przezskórnym, czyli należy do tych z grupy inwazyjnych. Wszystkie zabiegi, które przeprowadza się z naruszeniem ciągłości tkanek mogą prowadzić do powikłań. Jednakże nie występują one często, a wręcz sporadycznie, lecz należy wziąć pod uwagę, że mogą się pojawić. Do powikłań po koronarografii wymienia się:Reakcje anafilaktyczne (ciężkie odpowiedzi organizmu, które mogą zakończyć się nawet zgonem) na podanie kontrastu,Krwiak,Zawał serca,Wystąpienie zaburzeń rytmu serca,Zakrzepica,Tętniak rzekomy,Ostra infekcja,Zator powietrzny,Udar mózgu,Przetoka tętniczo-żylna,Silne krwawienie w miejscu założenia cewnika,Uszkodzenie nerek przez podanie kontrastu – nefropatia może wystąpić niegroźna reakcja organizmu na zastosowanie kontrastu, która zdarza się dość często wśród pacjentów. Głównie są to bóle głowy, wysypka skórna, kaszel, swędzenie, rumień, duszności czy nawet nudności z odruchem wymiotnym. Jednakże nie należy się tym martwić, gdyż do kilku godzin po zabiegu wszystkie nieprzyjemne objawy zanikają. Najnowsze badania przeprowadzone przez lekarzy w Stanach Zjednoczonych wykazały, że u osób z zaburzeniami psychicznymi występuje wyższe ryzyko chorób serca w młodym wieku. Ma to wpływ na długość życia tych osób. Na zaburzenia psychiczne cierpi ok. 6 proc. Amerykanów. Do najczęściej występujących chorób należy schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa. Schizofrenia Schizofrenia to choroba zaliczana do tzw. psychoz, czyli grupy chorób psychicznych, których znakiem rozpoznawczym jest występowanie poważnych zaburzeń w postrzeganiu rzeczywistości. Objawy choroby pojawiają się zazwyczaj we wczesnej młodości, między 18. a 25. rokiem życia. Do najczęstszych objawów należą: trudności w prawidłowej ocenie rzeczywistości, problemy w zapanowaniu nad własnymi emocjami i zachowaniem, urojenia i omamy, izolacja od ludzi, niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności i obowiązków. Choroba afektywna dwubiegunowa Choroba afektywna dwubiegunowa powoduje skrajne wahania nastroju, w tym emocjonalne wzloty zwanie manią i upadki, czyli depresje. Rozpoznawana jest najczęściej u osób w wieku 20-30 lat. Chorują na nią zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Do objawów manii należą: znaczne podwyższenie nastroju, euforia, nadpobudliwość, wzrost aktywności psychoruchowej i siły życiowej. Faza depresji objawia się z kolei: obniżonym nastrojem, spadkiem energii życiowej, przygnębieniem, zaniżoną samooceną. Jaki jest związek między chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca? Związek między poważną chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca jest złożony. Naukowcy z The New School w Nowym Jorku badali jakie czynniki przyczyniają się do zwiększenia ryzyka tej choroby u osób z zaburzeniami psychicznymi. Pod uwagę brali: palenie tytoniu, otyłość, cukrzycę, dysproporcje związane z dochodami i dostępem do opieki medycznej. Lekarze stwierdzili, że wszystkie z wymienionych czynników zwiększają ryzyko wystąpienia chorób serca i chorób sercowo-naczyniowych u osób z zaburzeniami psychicznymi. „Jednym z powodów naszej pracy było podniesienie świadomości ze strony klinicystów, zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i klinicystów zdrowia psychicznego, że zwiększone ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych jest realne i jest widoczne już u młodych dorosłych z poważną chorobą psychiczną" – powiedział dr MCWelling Todman, z The New School w Nowym Jorku. Młodzi dorośli ze schizofrenią, chorobą afektywną dwubiegunową są o 25 proc. bardziej narażeni na wysokie ryzyko chorób sercowo-naczyniowych w porównaniu z rówieśnikami bez poważnej choroby psychicznej. Żyją też średnio o 10 -20 lat krócej niż ich rówieśnicy. Eksperci zalecają, aby te osoby już w młodym wieku były badane pod kątem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Czytaj też:Depresja – choroba cywilizacyjna. Przyczyny, objawy, leczenie Cukrzyca typu 2 jest powszechnym zjawiskiem. Lekarze nazywają ją chorobą cywilizacyjną, ponieważ bardzo często wynika z niezdrowego stylu życia – braku aktywności fizycznej i diety bogatej w cukier oraz żywność wysokoprzetworzoną. Możliwe powikłania cukrzycy obejmują uszkodzenie nerek i choroby sercowo-naczyniowe. Prozdrowotne właściwości orzechów Orzechy zawierają bardzo dużo nienasyconych kwasów tłuszczowych, błonnika, witaminy E, kwasu foliowego i składników mineralnych, w tym potasu, wapnia i magnezu. Jednak ze względu na swoją kaloryczność (dowiedz się, ile dokładnie kalorii zawierają poszczególne rodzaje orzechów) wiele osób z nich rezygnuje. To duży błąd, ponieważ wystarczy dosłownie kilka sztuk dziennie, by skorzystać z prozdrowotnych właściwości orzechów. Najnowsze badania wykazały, że spożywanie orzechów może pomóc zmniejszyć ryzyko chorób przewlekłych. Już wcześniejsze analizy wykazały, że spożywanie tych produktów jest pomocne w leczeniu objawów i powikłań cukrzycy. Badania pokazują, że składniki odżywcze w orzechach mogą poprawić ciśnienie krwi, kontrolować poziom cukru we krwi i powstawanie stanów zapalnych, jak również zwiększać metabolizm tłuszczów i pozytywnie wpływać na ściany naczyń krwionośnych. Czy orzechy są zdrowe? Orzechy to jedne ze zdrowszych produktów, które powinny stanowić składnik zdrowej diety. Dostarczają kwasów tłuszczowych z grupy Omega, wspierają pracę serca i układu krążenia, mogą poprawić stan naczyń krwionośnych. Do tego pozytywnie oddziałują na mózg. U uczniów i osób pracujących umysłowo mogą poprawiać zdolności zapamiętywania, a także koncentracji. Orzechy regulują również poziom cukru we krwi, stanowiąc profilaktykę przed cukrzycą. Korzystnie wpływają na gospodarkę lipidową, zapobiegając wysokiemu poziomowi cholesterolu w organizmie. Wartości odżywcze orzechów Zawartość kwasów tłuszczowych może być różna w poszczególnych rodzajach bakalii. Orzechy jednak dostarczają: kwasów Omega magnezu potasu żelaza fosforu wapnia białka błonnika pokarmowego witaminy A witamin z grupy B witaminy E Orzechy jako antyoksydanty Orzechy zawierają przeciwutleniacze, które wspierają usuwanie z organizmu wolnych rodników i działają antyoksydacyjnie. Dzięki temu stanowią profilaktykę przeciwstarzeniową i mogą zapobiegać rozwojowi chorób cywilizacyjnych, a także łagodzić stres oksydacyjny. Przeciwutleniacze znajdujące się w orzechach włoskich bardzo silnie oddziałują na organizm. Są niemal dwa razy silniejsze od tych, które znajdują się w witaminie E uważanej za witaminę młodości. Orzechy na pracę serca Orzechy zawierają dobre kwasy tłuszczowe, które stanowią paliwo dla serca i układu sercowo-naczyniowego. Spożywanie orzechów może wspierać prawidłową pracę serca i stanowić naturalną profilaktykę przed chorobami układu krążenia oraz chorobami cywilizacyjnymi. Orzechy pomagają zachować prawidłowe ciśnienie krwi, zapobiegają występowaniu zaburzeń pracy serca. Oprócz tego wspomagają gospodarkę lipidową, dzięki czemu zapobiegają podniesieniu poziomu cholesterolu w organizmie. Orzechy na obniżenie cholesterolu Orzechy bardzo korzystnie oddziałują na gospodarkę lipidową. Dzięki zawartości kwasów tłuszczowych, potasu, a także błonnika sprzyjają utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu. Mogą pomóc unormować jego poziom, a także wydalić z organizmu szkodliwe frakcje cholesterolu LDL. Orzechy powinny znaleźć się w codziennej diecie u osób, które są zagrożone wystąpieniem chorób układu krążenia oraz hipercholesterolemii. Stanowią profilaktykę przed rozwojem miażdżycy. Dlaczego orzechy są przydatne w cukrzycy? Orzechy zawierają dobre kwasy tłuszczowe, a także są cennym źródłem białka, lipidów oraz błonnika pokarmowego. Szczególnie korzystne proporcje kwasów tłuszczowych występują w orzechach włoskich, które zawierają głównie kwasy jednonienasycone i wielonienasycone. Dzięki temu mogą stanowić dobrą przekąskę, wspierającą pracę układu sercowo-naczyniowego oraz układu nerwowego. W przypadku cukrzycy orzechy obniżają poziom stanów zapalnych w organizmie. Oprócz tego pozytywnie wpływają na ciśnienie krwi, a także są w stanie kontrolować poziom cukru w organizmie. Korzystnie oddziałują na metabolizm tłuszczów i gospodarkę lipidową. Orzechy – zdrowy element diety diabetyka W tym najnowszym badaniu naukowcy wykorzystali kwestionariusze dietetyczne dotyczące konsumpcji orzechów. Uczestniczyło w nim blisko 16 000 dorosłych osób, które wypełniły kwestionariusze przed i po postawieniu diagnozy cukrzycy typu 2. Okazało się, że orzechy drzewne (takie jak migdały czy orzechy włoskie) mogą oferować więcej korzyści, ponieważ zawierają większe ilości składników odżywczych w porównaniu z orzeszkami ziemnymi. Badania wykazały, że u osób z cukrzycą typu 2, które zjadały pięć porcji orzechów tygodniowo, doszło do 17-procentowego zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i 34-procentowego zmniejszenia ryzyka zgonu w związku z tym stanem. Osoby, które spożywały więcej orzechów po rozpoznaniu cukrzycy, miały o 11 procent niższe ryzyko chorób sercowo-naczyniowych i 25-procentowe zmniejszenie ryzyka zgonu z powodu chorób serca w porównaniu z osobami, które nie zwiększyły swojego spożycia orzechów. Jakie są najlepsze orzechy na cukrzycę? W prewencji pierwotnej cukrzycy typu 2, a także u osób, które już chorują na cukrzycę, najlepsze efekty przynosi jedzenie naszych rodzimych orzechów włoskich. Zawierają one kwas alfa-linolenowy, który korzystnie oddziałuje na poziom cukru w organizmie. Oprócz tego można jeść także orzechy nerkowca, pistacje czy migdały. Cukrzycy mogą także sięgać po inne rodzaje orzechów, pod warunkiem, że są to orzechy w formie surowej, nieprażone ani niesolone. Czy można jeść orzechy ziemne przy cukrzycy? Orzeszki ziemne mają niski indeks glikemiczny, dlatego mogą po nie sięgać osoby zagrożone insulinoopornością czy cukrzycą. Są dobrym źródłem białka roślinnego, zawierają niewiele węglowodanów, za to sporo błonnika oraz przeciwutleniaczy. Najlepiej spożywać je w formie nieprzetworzonej, bez dodatków masła, soli czy konserwantów. Orzechy nerkowca Orzechy nerkowca są bardzo zdrowe, korzystnie oddziałują na poziom glukozy i mogą stabilizować poziom cukru we krwi. Dostarczają dużych ilości błonnika, dzięki czemu zapobiegają nagłym skokom cukru we krwi. Mogą stanowić profilaktykę cukrzycy. Orzechy nerkowca są dobrym źródłem witaminy B6, która poprawia wchłanianie magnezu i sprzyja zmniejszeniu uczucia zmęczenia i znużenia. Korzystnie wpływają na metabolizm i procesy trawienne, wspomagają funkcjonowanie układu nerwowego, wspierając procesy regeneracji organizmu, a także pamięć i koncentrację. Witamina B6 zawarta w orzechach bierze udział również w produkcji czerwonych krwinek. Migdały Migdały to kolejne orzechy bogate w witaminy z grupy B. Pozytywnie wpływają na pracę układu nerwowego, wspierają mózg, poprawiają pamięć i koncentrację. Migdały dostarczają także kwasu foliowego, witamin A i E, dzięki czemu uważa się je za żywność wspierają zachowanie młodości i działającą przeciwstarzeniowo. Migdały oddziałują również pozytywnie na poziom cukru we krwi. Jak wynika z badań, wystarczy jeść kilka migdałów dziennie, by ustabilizować poziom glukozy w organizmie. Pistacje Pistacje to kolejne orzechy, które pozytywnie oddziałują na poziom glukozy w organizmie. Mają niski indeks glikemiczny, dlatego zaleca się je osobom z insulinoopornością. Zjedzenie kilku pistacji przed posiłkiem może zapobiec nagłym skokom cukru. Pistacje zawierają kwas foliowy, a także kwasy tłuszczowe z grupy Omega-3. Są dobrym źródłem białka, magnezu, żelaza, miedzi, manganu, potasu. Warto włączyć je do diety, dodawać do owsianki czy jaglanki, a nawet do deserów, by wspomóc funkcjonowanie organizmu. Orzechy ziemne Orzechy ziemne również mogą spożywać osoby chore na cukrzycę typu 2, insulinooporność czy osoby z chorobami układu krążenia. Orzechy ziemne zawierają dobre tłuszcze, witaminy z grupy B, witaminę E, fosfor, potas, magnez. Ich ogromną zaletą jest wysoka zawartość białka, najwyższa spośród wszystkich orzechów. Orzechy ziemne pozytywnie oddziałują na pracę mięśni, wspierają pracę układu pokarmowego, a dzięki zawartości błonnika na długo zapewniają uczucie sytości. Warto jednak pamiętać, by nie jeść ich w zbyt dużych ilościach, ponieważ mogą zbyt mocno obciążyć układ trawienny. Orzechy pekan Orzechy pekan zawierają bardzo korzystne jednonienasycone kwasy tłuszczowe. Dzięki temu pozytywnie oddziałują na pracę serca i układu krążenia, wspierają utrzymanie właściwego poziomu cholesterolu w organizmie. Wspomagają pracę mózgu, zdolności zapamiętywania i koncentracji. Orzechy pekan pomagają także uregulować poziom cukru we krwi. Czytaj też:8 nawyków, które pomogą ci schudnąć i zachować zdrowie Zabiegi kardiochirurgiczne przeważnie zdecydowanie poprawiają stan psychiczny pacjentów, ale zdarza się, że u niektórych osób występuje krótkotrwały zespół stresu pourazowego. "Operacje kardiochirurgiczne zazwyczaj nie powodują u pacjentów depresji pooperacyjnej, a wręcz przeciwnie - znacznie polepszają samopoczucie - uważa doc. Tomasz Hirnle, kierownik Kliniki Kardiochirurgii Akademii Medycznej w Białymstoku. - Potwierdzają to badania, jakie prowadziłem przez kilka lat, dotyczące jakości życia osób starszych po operacjach. Sprawdziliśmy samopoczucie 100 takich osób. Okazuje się, że starsi pacjenci poddani zabiegom kardiochirurgicznym oceniają swoje życie po operacji znacznie lepiej niż przed nią". Jednym z elementów oceny była skala depresji. I choć depresja występowała, to w znacznie mniejszym stopniu niż przed operacją. Białostockie badania wykazały, że operacja kardiochirurgiczna daje ludziom nowe możliwości poprawy jakości życia, w tym życia społecznego, kontaktów międzyludzkich. "Byliśmy zdumieni tymi wynikami, bo przed badaniami wcale nie były takie oczywiste. U ludzi młodych miernikiem jakości operacji jest powrót do pracy. U ludzi starych takim miernikiem jest kwestia jakości życia, a ta okazuje się nie taka zła". Siła nadziei Według doc. T. Hirnle, chory na serce czy z wadą serca zazwyczaj wie, że jego schorzenie jest śmiertelne. "Jeżeli jest zakwalifikowany do operacji, to ma nadzieję, że choroba zostanie wyleczona, że przejdzie szczęśliwie sam zabieg i okres pooperacyjny. Po udanej operacji los mu się odmienia i zaczyna inaczej patrzeć na świat, normalnie funkcjonować. Parę razy zdarzyło mi się, iż choremu, którego operowałem, tak odmieniało się życie, że na kontrolę przychodził do mnie z nową żoną. Nasze operacje rzeczywiście dają ludziom nową szansę, oni przewartościowują swoje życie, zaczynają widzieć, co jest ważne, a co nie" - zauważa doc. T. Hirnle. Kardiochirurgia daje pacjentowi nadzieję, mimo że śmiertelność okołooperacyjna jest duża (średnio kilka procent, większa niż w chirurgii onkologicznej, uważanej powszechnie za paliatywną). Ten fakt nie zmienia nastawienia większości chorych do zabiegu. "Pacjenci kardiochirurgiczni to zazwyczaj ludzie bardzo chorzy, którzy bez tej operacji i tak nie mają szansy na życie, dlatego najczęściej podejmują ryzyko - mówi lekarz. - A ja nie decyduję się operować tylko wtedy, gdy szanse na uratowanie są zbyt małe. Najtrudniejsze są takie właśnie sytuacje, gdy trzeba to powiedzieć pacjentowi". Reakcje nieprzewidywalne Bardzo ważne jest odpowiednie psychiczne przygotowanie chorego do zabiegu. To zadanie specjalisty kierującego na operację, a nawet na zabieg koronarografii, który często wyjaśnia, czy interwencja kardiochirurga będzie potrzebna. Rozmowy są konieczne także potem - na oddziale, gdzie pacjent jest przygotowywany do operacji. Niestety, w wielu polskich szpitalach nie ma etatów dla psychologów, co powoduje, że to zadanie spada na lekarzy. I chociaż zdecydowana większość pacjentów sam zabieg i wiążące się z nim dolegliwości znosi psychicznie zupełnie dobrze, są jednak osoby, u których bezpośrednio po operacji stwierdza się psychozę egzogenną, związaną ze stresem i urazem pooperacyjnym. Takie zjawisko zdarza się zazwyczaj na 2-3. dzień po operacji i trwa kilka dni. Dotyczy średnio kilkunastu procent pacjentów. Najczęściej są to krótkie, przemijające jakościowe zaburzenia świadomości oraz zaburzenia nastroju typu depresyjnego i lękowego. U niektórych pacjentów mogą pojawić się zaburzenia typu zespołu omamowo-urojeniowego. Inne, częściej występujące objawy to: zmęczenie, wyczerpanie, drażliwość, obniżenie energii życiowej, zakłócenia snu, brak apetytu. Depresja może być w niektórych przypadkach traktowana jako reakcja psychologiczna u osób nigdy niewykazujących zaburzeń nastroju na wiadomość o przewlekłej chorobie serca czy zagrożeniu życia. Według różnych badań takie zaburzenia psychiczne występują nie częściej niż u 25 proc. wszystkich pacjentów. Zawsze otrzymują oni wtedy odpowiednie leki. "Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak chory tak naprawdę zareaguje na zabieg. Bywają osoby silne, które po operacji wpadają w stan depresyjny. Bywają też przypadki, że w czasie takiej psychozy po zabiegu chorzy zaczynają śpiewać piosenki. Często chorzy nie pamiętają nawet, co się z nimi działo. Reakcje są naprawdę różne, ale zawsze przemijające" - dodaje doc. Tomasz Hirnle. Szczególnie ważne jest wsparcie w okresie rekonwalescencji Komentuje doc. Bożena Sobkowicz, Klinika Kardiochirurgii Akademii Medycznej w Białymstoku: Problem zaburzeń psychicznych po operacjach kardiochirurgicznych, szczególnie depresji, jakkolwiek znany, rzadko jest omawiany w opracowaniach naukowych. Dążenie do maksymalnego skrócenia czasu pobytu chorego na oddziale kardiochirurgii powoduje, że i my sporadycznie stykamy się z tym problemem. Częściej spada on na barki lekarza rodzinnego, samego pacjenta oraz jego bliskich. Istnieje jednak kilka zasad, których powinniśmy się trzymać: 1. Przede wszystkim zapobieganie. Stwierdzono, że im bardziej szczegółowo wprowadzi się chorego w trud przejścia przez okres pooperacyjny, opisze kolejne etapy rekonwalescencji, tym rzadziej występują objawy lęku i depresji u większości operowanych. Bezcenne jest w tym okresie wsparcie najbliższych, którzy też powinni być na to przygotowani. Długa rozmowa z kardiochirurgiem, psychologiem klinicznym, doświadczoną i przeszkoloną w tym zakresie pielęgniarką, to luksus, którego wielu operowanych nie doświadcza. W takich sytuacjach pomocna bywa obszerna informacja pisemna i gotowość personelu do udzielania odpowiedzi na pytania, które wynikną z lektury. 2. Po operacji, o ile to możliwe, dążymy do jak najszybszego osiągnięcia takiego stanu ogólnego chorego, aby jak najwcześniej mógł on odbywać dalszą rehabilitację w domu, w otoczeniu osób bliskich. Często zmiana otoczenia, nawet przeniesienie w odpowiednim czasie do innej sali chorych czy też na inny oddział, jeśli tylko stan pacjenta na to pozwala, sprawia, że u pacjentów następuje poprawa. Zawsze pozostaje jeszcze rozmowa z lekarzem, czasem z psychologiem. Pomaga również rehabilitacja ruchowa prowadzona przez doświadczonych specjalistów. Pacjenci koncentrują się wówczas bardziej na możliwym dla nich, pozytywnym wysiłku fizycznym i zapominają choć na chwilę o swojej chorobie. 3. Farmakoterapia - U większości chorych wystarczają łagodne leki sedatywne i anksjolityczne (hyroksyzyna, benzodiazepiny, pernazyna). - W przypadkach zespołów omamowo-urojeniowych stosujemy neuroleptyki, najczęściej haloperidol i promazynę. Mamy jednocześnie świadomość, że leki te mogą wpływać niekorzystnie na układ oddechowy oraz prowokować zaburzenia rytmu serca. Dlatego taki chory, szczególnie we wczesnym okresie pooperacyjnym, powinien być ściśle monitorowany, a dawki leków, szczególnie u ludzi starszych, muszą być dobierane indywidualnie. - Depresja jest chorobą, o której obecnie wiele się mówi w kontekście chorób układu krążenia. Istnieje wiele dowodów, że jest ona niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu, pogorszenia stanu krążenia, hospitalizacji z przyczyn kardiologicznych u pacjentów z chorobami układu krążenia. Dotyka ona również pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych. Jej rozpoznanie stawiane jest często z opóźnieniem, wynikającym ze zbyt jeszcze małego wyczulenia lekarzy niepsychiatrów na początkowo dyskretne objawy ogólne, np. zaburzenia snu, budzenie się nad ranem. Leczenie jest długotrwałe, a chory taki powinien być pod opieką specjalisty psychiatry. Do łagodnych leków przeciwdepresyjnych, do których może sięgnąć kardiochirurg, należy doksepina. Jest to trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny i jako taki może stwarzać ryzyko nasilenia/wywołania arytmii komorowej. - Szczególnie obiecujące dla chorych z chorobami układu krążenia i towarzyszącą depresją są leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny w neuronach mózgowych (SSRIs). Nie wywierają one wpływu na układ krążenia, a wręcz poza działaniem przeciwdepresyjnym mają także działania plejotropowe: wpływają na funkcję płytek krwi. Według niektórych, mają one pewne własności antyarytmiczne, zwalniające czynność serca, wpływają na aktywację immuno- i neurohormonalną. W grupie chorych po operacjach kardiochirurgicznych nie zostały one jednak przebadane i w związku z tym ich zastosowanie pozostawiamy w rękach specjalistów. Kardiologia Ekspercki newsletter przygotowywany we współpracy z kardiologami ZAPISZ MNIE

badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca